حلزونها از لحاظ ظاهری با لیسکها متفاوتند . حلزونها برخلاف لیسکها دارای صدف آشکار و مارپیچ بوده ، خسارت وزیان اقتصادی آنها بمراتب کمتر از لیسکهاست .

بنظر می رسد حلزونها در خاکهای قلیائی که دارای کربنات کلسیم آزاد است کمتر دیده می شوند .

حلزونها نیز همانند لیسکها فعالیت شبانه داشته واز پارانشیم برگ تغذیه می نمایند . فعالیت حلزونها در شرایط مرطوب شدیدتر بوده وطول تابستان تا اوایل پائیز تخمهای خود را در خاک قرار می دهند . بعضی از گونه ها ممکن است تا چندین فصل زنده بمانند .

حلزون سفید ( Helicella candeharia ) وحلزون قهوه ای ( Caucasotachea lencoranea ) از مهمترین گونه های غالب بشمار می روند . حلزون قهوه ای علاوه بر مرکبات از چای ، انگور ، درختچه های زینتی و صیفی وسبزی و... نیز تغذیه می کند . تخم آنها معمولا در توده های 60 تا 100 عددی دیده می شود . حلزونها نیز همانند لیسکها هرمافرودیت هستند .

صدف جانور عضو حفاظتی بشمار می رود که می تواند حلزون را از تابش نور مستقیم آفتاب وخشک شدن آب بدن جانور محافظت کند .

* دشمنان طبیعی لیسکها :

لیسکها معمولا دارای دشمنان طبیعی زیادی هستند . پرندگانی چون کلاغ ، غاز ، اردک ، موشهای آبی ، خارپشت و... از آنها تغذیه می کنند . برخی از سخت بالپوشان ، مگسها ، کنه ها ، نماتدها ، قارچهای انگل و ... از دشمنان طبیعی حلزونها بشمار می روند .

* مبارزه زراعی ومکانیکی :

- جمع آوری واز بین بردن حلزونها ولیسکها با دست در سطوح کوچک مؤثر بوده وآنها غذایذ مناسبی برای ماکیان بشمار می روند .

- شخم وشیار اراضی زراعی وباغی پس از تخم ریزی آنها در کاهش جمعیت حلزونها ولیسکها مؤثر می باشد .

- مبارزه با علفهای هرز و جمع آوری جعبه های میوه که در باغات در فصول مرطوب رها می شوند بمنظور از بین بردن پناهگاه حلزون ها ولیسکها مهم می باشد .

- ایجاد پناهگاههائی که نقش تله را برای این جانوران بازی می کنند نیز مفید می باشد . برای این منظور تکه های سفال وبا تخته های پهنی که ابعاد 30 × 30 سانتی متر داشته و3 تا 4 سانتیمتر بالاتر از سطح زمین قرار می گیرند استفاده می شود و پس از مدتی می توان حلزونها ولیسکها را جمع آوری ومعدوم نمود .

- ایجاد نوارهای حفاظتی : با استفاده از مواد جاذب الرطوبه مانند آهک زنده ، خاکستر چوب ، نمک طعام ، سولفات آمونیم ، سولفات مس و... می توان نوارهائی در اطراف محدوده کشت وکار بوجود آورد تا بمحض تماس با این مواد آب بدن لیسکها از دست رفته وتلف شوند . یا با پوسته شلتوک برنج به سبب وجود سلیس فراوان ونوک تیز بودن پوسته ها می توان از ورود لیسکها به محدوده کشت وکار جلوگیری نمود

البته باید توجه نمود شرایط اقلیمی مازندران ( بارندگی ورطوبت زیاد ) تاثیر مواد جاذب الرطوبه را کم می نماید . وبعضی از مواد فوق باعث تغییر شرایط فیزیکی وشیمیائی خاک می گردد . لذا استفاده از مواد فوق باید با نظارت کارشناسان مربوطه صورت گیرد .

* مبارزه شیمیائی :

قبل از مبارزه شیمیائی رعایت نکات ایمنی واحتیاطات لازم بمنظور جلوگیری از مسمومیت های احتمالی چهارپایان ، پرندگان ومرغان خانگی الزامی است .

مبارزه شیمیائی معمولا در مواقعی که حلزونها ولیسکها فعالترند وهوا خنک ، ابری یا مه آلود واحتمال بارندگی نمی رود توصیه می گردد . هوای خشک وآفتابی که توام با وزش باد است بدترین زمان مبارزه با این آفات است . بارش بارانهای شدید نیز از کارائی مبارزه شیمیائی می کاهد .

بهترین روش مبارزه با آفات فوق طعمه پاشی است . آزمایشهای انجام شده طی سالهای 79-78 در مازندران کار آئی روش طعمه پاشی را در مقایسه با روش محلولپاشی تائید نموده است . مضافا اینکه باقیمانده سم در روش محلولپاشی بمراتب بیشتر از روش طعمه پاشی است .

استفاده از طعمه های آماده نظیر متالدهید 6% بمیزان 25 – 20 کیلوگرم در هکتار یا متیوکارب ( مزورول 4% )به میزان 25 – 20 کیلوگرم یا طعمه آماده شده توسط کشاورزان با استفاده از سبوس گندم بمیزان 20 کیلو وحشره کش کارباریل ( سوین ) بمیزان 1 کیلو گرم تاثیر مطلوبی دارد .

مبارزه ( طعمه پاشی ) باید هنگام عصر یا شبها که لیسکها فعالیت دارند صورت پذیرد . برای جذب بیشتر لیسکها به سمت طعمه ها می توان قدری ملاس چغندر قند را به هنگام تهیه طعمه اضافه نمود